Badmintonclub VELO is in september 1966 opgericht. Na enige maanden in de gymzaal van de Wateringse Jozefschool te hebben gespeeld, kreeg de jonge vereniging in januari 1967 de beschikking over een ruime hal in de groenteveiling van Kwintsheul. Ondanks de primitieve omstandigheden met straattegels als ondergrond en beperkte kleedgelegenheid werd hier de basis gelegd voor een bloeiende vereniging, waarin er naast een prestatiegerichte selectie steeds ruimte was voor een grote groep recreatief ingestelde spelers. Vanaf de eerste jaren heeft de vereniging altijd een grote jeugdafdeling gekend. In de herfst van 1971 keerde VELO Badminton terug naar Wateringen, waar het naast de andere sportafdelingen ging spelen in de eigen VELO-hal.
Het eerste team komt sinds 1979 uit in de Nederlandse eredivisie. Het promoveerde daarvoor zeven maal in de eerste twaalf jaar van haar bestaan.
VELO werd in het seizoen 1984/85 voor het eerst landskampioen. Onder leiding van de teruggekeerde coach Wim Bleijenberg, versloeg een team bestaande uit Uun Santosa, Ivan Kristanto, Dennis Tjin Asjoe, Ed Romeijn, Jimmy Telwin, Hans Reith, Karin van der Valk, Astrid van der Knaap en Carol Liem BC Duinwijck in de finale in Arnhem. Het tweede team van VELO promoveerde dat jaar naar de eredivisie, waardoor de Wateringers in 1985/86 (kortstondig) met twee teams op het hoogste niveau speelden. Het ‘extra’ eredivisieteam bestond uit Arles Tjin Asjoe, Gwenny van Beek, Marcel Daniels, Bernadette Duindam, Paul van de Heuvel, Andrie Karamoy, Jan van Rossum, Anneke Waney en Rickey Waney.
Het tweede team werd later nog verschillende malen kampioen in de op één-na-hoogste divisie, maar het was inmiddels reglementair onmogelijk met twee ploegen van één club in de eredivisie te spelen.
VELO mocht de wisselbeker voor landskampioenen definitief houden doordat het in 1988, 1989 en 1990 drie keer achter elkaar de landstitel won. Daarbij was het in de finale drie jaar aaneen de baas over wederom BC Duinwijck. Het moest vervolgens tien jaar wachten op een landskampioenschap, maar in 1999/2000 kwam dat er, nadat de Indonesische voormalig wereldkampioene Mia Audina met een Nederlander trouwde en zich bij VELO aansloot. De tot Nederlandse genaturaliseerde topspeelster hielp in 2004 en 2006 wederom bij het binnenhalen van nog twee titels.
In 2010, 2012 en 2014 werd VELO badminton nog drie keer landskampioen. De teller stond toen op het mooie getal 10, waardoor er vanaf 2014 gespeeld wordt met een ster op het shirt. In 2016 en 2017 werden het 11e en 12e landskampioenschap binnen gesleept in een spannende finale tegen respectievelijk BV Almere en BC DKC.
Dankzij verscheidene hoofdsponsors veranderde VELO in de loop der jaren enkele keren haar naam. Zo gingen de Wateringers door het leven als Kawasaki VELO (1984-1986), Non smokers VELO (1990-1992), Sportline VELO (1992-1994), vanaf 1995 als Conservatrix VELO en later als Van Zundert VELO. Le Credit Sportif is sinds het seizoen 2017/2018 de huidige sponsor van VELO Badminton.
